Bestsellerauteur Tim Pröse met zijn “Hommage aan Oskar Schindler”.
Rheine. Hij redde mensen 80 jaar geleden. Hij werd 30 jaar geleden wereldberoemd. Met de film “Schindler’s List”.
In zijn lezing “Een eerbetoon aan Oskar Schindler” nam bestsellerauteur Tim Pröse het publiek donderdagavond mee op een emotionele reis door de tijd in het Josef Winckler Centrum. Pröse bracht het ongelooflijke leven van deze “man van het leven en redder” op het podium in een geënsceneerde lezing.
Onder de vele gasten was het Parntercomité Borne-Rheine van onze Nederlandse zusterstad.
Voor zijn boek “Getuigen van de Eeuw” ontmoette Pröse de “laatste van Schindler’s List”, Jerzy Gross, die toen nog leefde. Gross liet Pröse kennismaken met de man achter de iconische Schindler: een man met veel zwakheden die zoveel kracht verzamelde voor zijn daden. En hij ontmoette de weduwe van de industrieel, Emilie Schindler. De vrouw die de 1200 geredde Joden verzorgde en onderdak bood. Tim Pröse traceerde het karakter van deze uitzonderlijke man Schindler en tekende een gevoelig portret van zijn leven. Wie was deze redder in nood die zo moedig zijn leven gaf voor anderen en zijn hele fortuin gaf om de vrijheid van mensen te kopen? Wie was deze levensgenieter die zo extravagant leefde? Aan het einde van zijn leven leefde hij alleen en vergeten in een flat van 20 vierkante meter in het centraal station van Frankfurt.De auteur liet foto’s uit de film van Steven Spielberg zien en vertelde de verhalen achter de beelden. Hij speelde ook oude liedjes uit Schindlers tijd.
Van 1939 tot eind 1942 was het bedrijf van Oskar Schindler uitgegroeid tot een email- en munitiefabriek in Krakau, waar bijna 800 arbeiders werkten. Onder hen waren 370 Joden uit het getto van Krakau, dat in maart 1941 was opgericht. De “Duitse Emailwerk Fabriek (DEF)” werd door Joden vaak Emalia genoemd.
Schindlers verzet tegen het regime ontwikkelde zich niet om ideologische redenen. De voorheen opportunistische fabriekseigenaar en lid van de NSDAP walgde van de behandeling van de hulpeloze Joodse bevolking. Geleidelijk aan werden zijn financiële belangen belangrijker dan zijn verlangen om zoveel mogelijk Joden van de nazi’s te redden. Aan het einde van het proces waren Schindler en zijn vrouw niet alleen bereid om hun hele fortuin aan dit doel te besteden, ze riskeerden zelfs hun leven.
De basis van hun reddingspogingen was de categorisering van zijn fabriek als een belangrijke productiefaciliteit voor de oorlogsinspanning. Hij slaagde hierin, want het militaire bestuur van het bezette Polen erkende zijn emailleerfabriek in 1943 als een wapenfabriek (productie van granaathulzen). Hierdoor kon hij economisch lucratieve contracten afsluiten en Joodse arbeiders in dienst nemen die onder toezicht van de SS stonden.
De foto van een klein meisje dat naar de gaskamer zou worden gestuurd, was bijzonder indrukwekkend tijdens de presentatie van Pröse. Schindler liet de SS’ers de vingertjes van het kind zien. Ze was verantwoordelijk voor het polijsten van de binnenkant van de patroonhouders in de productie. Het kind mocht blijven leven…