Nieuws

De stad Vilnius verkennen

Deelnemers aan de burgereis van de jumelagevereniging op de terugreis

Rheine/Trakai. Na de viering van de 700e verjaardag van de zusterstad Trakai, werd de vijfde dag van de reis van de burgers doorgebracht bij de Poneriai Memorial aan de rand van Vilnius.

De ingang van het gedenkteken

Het is niet het dorp Poneriai zelf, maar het kleine bos aan de rand ervan dat de gedenkplaats is geworden voor een heel gebied van massale uitroeiing. Daar liet de Sovjetadministratie in 1940/41 kuilen graven voor een olietankpark (dat na de Duitse invasie niet werd voltooid). De Duitse bezettingstroepen en hun Litouwse collaborateurs gebruikten deze plaats drie jaar lang voor massa-executies: 100.000 mannen, vrouwen, jongeren en kinderen werden er tussen juli 1941 en juli 1944 vermoord – ongeveer 70.000 Joden, 20.000 Polen, 10.000 Sovjet krijgsgevangenen en een onbekend aantal Roma en niet-joodse Litouwers. De kuilen die werden gevonden dienden als massagraven.

De middag was vrij voor de deelnemers. Het grootste deel van de groep bezocht de orthodoxe kerk in Vilnius en het museum aldaar. Dit is een paar jaar geleden gebouwd op de fundamenten van het oude paleis. Overblijfselen van deze stichting zijn in het museum geïntegreerd.

Het paleis van de groothertogen in Vilnius was het politieke, diplomatieke, administratieve en culturele centrum van het groothertogdom Litouwen in de 15e en 16e eeuw en in de eerste helft van de 17e eeuw.

Aan het begin van de 19e eeuw werd de residentie van de Litouwse grootvorsten op initiatief van de tsaristische Russische regering verwoest en pas in 2013 herbouwd.

In 2000 heeft het Litouwse parlement een wet aangenomen over de wederopbouw en het gebruik van het paleis van de groothertogen. In 2013 werden twee van de vier vleugels van het paleis opengesteld voor bezoekers. Het Litouws Nationaal Museum is er sinds 2009 gevestigd.

De directeur van het museum, Prof. Dr. Vydas Dolinskas en zijn collega Prof. Dr. Jurate Sentvaitiene lieten de gelegenheid niet voorbijgaan om de bezoekers persoonlijk door de tentoonstelling te leiden.

Voor Jurate Sentvaitiene is Rheine geen onbekende. In 1994 organiseerde en superviseerde zij de tentoonstelling van barnsteen in de Emsstadt.