Speciaal evenement in het Caritas-tehuis voor kinderen en jongeren
Rheine. cpr. “Caritas is kunst!” Deze zin van Lorenz Werthmann (1858-1921), stichter en eerste voorzitter van de Duitse Caritasvereniging, werd voor het eerst gehoord door enkele deelnemers aan de deskundigenmanifestatie “Sociaal werk als pelgrimage” in het Caritas Kinder- en Jeugdhuis. Pastoraal theoloog prof. dr. Martin Lechner uit Benediktbeuern en Angelika Gabriel, opvoedkundige/begeleider, Eggenfelden hebben na 2010 opnieuw de uitnodiging aangenomen om met hun impulslezingen een evenement in het hoofdgebouw van de inrichting aan de Unlandstraße te verrijken.
Docente en hoofd van de werkgroep godsdienstonderwijs Annette Wiesmann en sociaal pedagoog Frank Heße, die de opdracht heeft gekregen de christelijke bedrijfscultuur te ondersteunen, coördineerden het onderhoudende evenement. “Reflecteren op en het begrijpen van sociaal werk als een pelgrimstocht is een uitdaging die we steeds weer in verschillende vormen aangaan,” zegt algemeen directeur van Caritas-Kinderheim gGmbH Winfried Hülsbusch. Frank Heße voegt hieraan toe dat het in een tijd van omwentelingen in kerkstructuren van groot belang is om tijd, ruimte en inhoud beschikbaar te stellen aan medewerkers van Caritas-organisaties, willen de waardevolle richtlijnen van de werkgevers overtuigend worden nageleefd. Het was goed om in de lezing van Lechner terug te gaan naar de wortels van de Duitse Caritasvereniging en de woorden van haar stichter Werthmann te horen over de wezenlijke kenmerken van Caritas, die zelfs na 100 jaar relevanter zijn dan ooit.
Op pelgrimstochten in de traditionele zin van het woord reist het Caritas Kinder- en Jeugdhuis al jaren, voornamelijk naar Noord-Spanje en Duitsland, maar soms ook naar Litouwen en Frankrijk. Het specialistische evenement stelde de deelnemers in staat hun hele ambt in de diepte te zien als zijnde op pelgrimstocht, ook in een kerkelijke context. Lechner noemde het pelgrimeren in het kader van de heilpedagogie voor kinderen en jongeren moedig vanwege de duidelijk religieuze wortels ervan. Tegelijkertijd zou het kunnen dienen als een pedagogische methode om de zichtbaarheid van een kerkelijke instelling te vergroten. Na verdere opmerkingen nodigde Lechner de deelnemers uit om hun werk bij Caritas, dat volgens Lorenz Werthmann (1910) het mooiste juweel is dat de Kerk te bieden heeft, te overdenken, te verinnerlijken en te realiseren. Met foto’s van haar eigen pelgrimservaringen in Noorwegen, Italië en Spanje legde Angelika Gabriel vervolgens verdere verbanden tussen essentiële kenmerken van de pelgrimage en sociaal werk. Van het formuleren van doelen, planning, geschikte uitrusting/voedsel, paden, oriëntatiepunten en ontmoetingen tot het aankomen.
De deelnemers dachten in het verdere verloop van het evenement over deze kenmerken na tijdens een “pelgrimstocht” van een uur met verschillende gesprekspartners en een aansluitend “wereldcafé”. De laatste ronde van het professionele evenement maakte duidelijk dat het Kinder- en Jeugdhuis van Caritas “zijn kunst verstaat” om op pelgrimstocht te zijn in het sociaal werk met jongeren en hun families en om op lokaal, regionaal, nationaal en internationaal niveau de juiste vragen te stellen en antwoorden te geven.